Door praktische handvatten naar autonomie in werk én prive.

  𝐷𝑖𝑡 𝑖𝑠 𝑜𝑜𝑘 𝑗𝑜𝑏𝑐𝑜𝑎𝑐ℎ𝑖𝑛𝑔 𝐖𝐚𝐭 𝐛𝐞𝐝𝐨𝐞𝐥 𝐢𝐤 𝐞𝐢𝐠𝐞𝐧𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐦𝐞𝐭 “ 𝐠𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐰𝐚𝐚𝐫𝐝𝐢𝐠 ” 𝐢𝐧 𝐜𝐨𝐚𝐜𝐡𝐢𝐧𝐠 ? In coaching gebruiken ik het woord 𝑔𝑒𝑙𝑖𝑗𝑘𝑤𝑎𝑎𝑟𝑑𝑖𝑔 vaak, maar wat betekent het écht in de praktijk? Gelijkwaardigheid is niet hetzelfde als “hetzelfde zijn”. We nemen niet elkaars perspectief over, we wegen ze naast elkaar. Het is een uitnodiging om te erkennen dat ieder mens zijn eigen manier van waarnemen, denken en ervaren heeft — zonder dat de ene vorm waardevoller is dan de andere. Vanuit een holistisch mensbeeld zie ik gelijkwaardigheid als een beweging tussen twee mensen die elkaar ontmoeten in mens-zijn. Niet als coach en cliënt, expert en hulpvrager, maar als twee mensen die allebei leren, voelen en groeien. In mijn werk als autismecoach betekent dat: ik hoef niet te weten hoe het 𝑧𝑜𝑢 𝑚𝑜𝑒𝑡𝑒𝑛 𝑧𝑖𝑗𝑛 , ik mag nieuwsgierig blijven naar hoe het is. Gelijkwaardigheid vraagt dan om luiste...

  𝐃𝐢𝐭 𝐢𝐬 𝐨𝐨𝐤 𝐣𝐨𝐛𝐜𝐨𝐚𝐜𝐡𝐢𝐧𝐠… Met mijn kopje koffie kijk ik naar de tuin in herfstkleuren . De tuin gaat slapen, en we weten: in de lente ontwaakt zij weer. Vannacht om 3 uur kreeg ik een appje: "Kunt u een reden bedenken waarom mijn leven zinvol is?" Ja, ik kan redenen bedenken waarom het leven de moeite waard is om te leven. Maar kan ík bedenken waarom háár leven zinvol is? We hebben heen en weer geappt. Zonder dat ik een concreet antwoord gaf op haar vraag. Zij gaf woorden aan haar pijn, haar verdriet — aan de afwijzingen die zich opstapelen, aan de intense eenzaamheid die ze elke dag opnieuw doorleeft. Haar brein dat vertelt dat ze beter niet kan bestaan, dat ze nooit zal worden wie ze wil zijn. Ik weerleg niets. Ik spreek haar niet tegen. Ik bén er — en dat is wat ik nu kan doen. Ze wordt rustiger. We spreken af dat ik haar straks bel, na de koffie, om 9 uur. Het is nog geen tijd voor de UWV-gewilde papiertjes: zoekprofiel, werknemersprofiel, arbeidsmark...

   Anti-marketing en andere logische onlogica Vandaag tijdens het lopen met de dogs dacht ik aan marketing. Ja, daar moet ik dus ook wat mee. En meteen voel ik irritatie. Want zodra het woord marketing valt, zie ik van die gladde praatjes voor me. Van die trucs. Van die stappenplannen. Daar haak ik meteen op af. Dus ik vroeg me af: bestaat er zoiets als anti-marketing? Blijkt van wel. Tot mijn stomme verbazing. Echt waar — ik ben altijd verbaasd wanneer anderen op hetzelfde idee blijken te zijn gekomen. Zoals bij Walibi. Dan kom ik daar aan en denk ik hé, zijn er hier meer mensen? Alsof ik dacht dat ik de enige zou zijn die dat leuk vond. Oprecht verbaasd. Altijd weer. Maar goed, terug naar het idee. Anti-marketing. Dat spreekt me wel aan. Want ik heb in alles een drang om vooral níét te doen wat anderen doen. Zelfs zo dat mijn zoon vroeger vroeg of we alsjeblieft eens een normaal huis konden nemen. Nou, ik heb toen als oplossing een behangrand halverwege de muur ge...

𝗛𝗲𝘁 𝗴𝗲𝗺𝗶𝗱𝗱𝗲𝗹𝗱 𝗻𝗲𝘂𝗿𝗼𝗱𝗶𝘃𝗲𝗿𝗴𝗲𝗻𝘁𝗲 𝗯𝗿𝗲𝗶𝗻 𝐵𝑒𝑠𝑡𝑎𝑎𝑡 𝑑𝑎𝑡 𝑒𝑖𝑔𝑒𝑛𝑙𝑖𝑗𝑘? Ik lees vaak dat neurodivergente breinen óf ergens uitzonderlijk goed in zijn, óf een uitgesproken passie hebben voor een specifiek onderwerp of gewoon heel slim zijn. Maar wat als je daar niet in past? Wat als je brein anders werkt, maar niet uitblinkt in één ding? Geen vurige interesse, geen uitgesproken specialisme, niet afgestudeerd in een richting. Gewoon… van alles een beetje kunnen en alles wel leuk vinden. Ik begeleid iemand die precies zo is: enthousiast over veel dingen, nieuwsgierig naar van alles, maar nergens écht in wil of kan verdiepen. Eigenlijk niets echt goed kan. En dat is geen onwil, het is gewoon hoe zijn autistisch brein werkt. Past dat nog in het beeld dat we hebben van neurodiversiteit? Of noemen we dat dan ‘gewoon gemiddeld’ – terwijl het brein zelf wel degelijk neurodivergent is? Misschien is het tijd dat we ook die kant van de neurodivergente breinen ...

  𝐌𝐚𝐱𝐢𝐦𝐚𝐥𝐞 𝐝𝐰𝐚𝐧𝐠𝐬𝐨𝐦 𝐛𝐞𝐫𝐞𝐢𝐤𝐭. 𝐆𝐞𝐞𝐧 𝐛𝐞𝐬𝐥𝐮𝐢𝐭. 𝐄𝐧 𝐧𝐮? De WIA-aanvraag is zorgvuldig gedaan. De re-integratie is doorlopen, stukken ingediend, deadlines gehaald. Werknemer én werkgever hebben hun verantwoordelijkheid genomen. Maar geen beslissing op de WIA. Zelfs na ingebrekestelling en betaling van de maximale dwangsom (€1.442) , niets. Juridisch is het duidelijk: UWV moet een beslissing nemen. Maar in de praktijk ontstaat er een patstelling. De enige weg vooruit lijkt opnieuw een juridische procedure starten: - een beroep wegens niet tijdig beslissen? - kostbare tijd verstrijkt. - de arbeidsongeschikte werknemer blijft in onzekerheid. - de werkgever blijft verantwoordelijk, maar heeft geen duidelijkheid. En dan rijst bij mij de vraag;  𝑾𝒂𝒕 𝒌𝒖𝒏 𝒋𝒆 𝒊𝒏 𝒅𝒆𝒛 𝒆 𝒇𝒂𝒔𝒆 𝒏𝒐𝒈 𝒅𝒐𝒆𝒏? 𝑾𝒂𝒕 𝒛𝒐𝒖 𝒅𝒂𝒏 𝒉𝒆𝒕 𝒃𝒆𝒔𝒕𝒆 𝒂𝒅𝒗𝒊𝒆𝒔 𝒛𝒊𝒋𝒏? -Wachten totdat er iets vanuit UWV gebeurt? -Opnieuw een procedure starten? Er zijn vast...