Deel 1. Kom, we gaan praten... 

Ineens kreeg ik een appje:

"Kom, we gaan praten over het communiceren van Michel."

Ik had geen idee wie dit stuurde, en Michel? Geen idee wie dat was.

Zonder te vragen wie de afzender was, appte ik terug:
"Wanneer en waar?"
Het antwoord:
"Kom maar naar mijn nederige onderkomen, morgen om 15.00 uur."
Het adres stond erbij. Dus, ik stapte de volgende dag om klokslag drie het erf van een boerderij op.

De deur ging open. Een brede lach, alsof we elkaar al jaren kenden.
En in zekere zin was dat ook zo: ze hadden me het afgelopen jaar zien lopen met de honden, mijn website doorgespit en daaruit geconcludeerd dat ik Michel wel kon leren praten.

Nou, eerst maar koffie.
En ik luister.

Michel is 38 jaar, heeft de diagnose Asperger en werkt in een solofunctie op de plek waar hij ooit stage liep. Meestal werkt hij vanuit huis. En thuis, dat is bij zijn vader.
Volgens zijn vader moet Michel “vlotter leren praten”, want “anders krijgt hij nooit een vrouw.”
En volgens vader heeft Michel een vrouw nodig “die sterk is en hem vertelt wat hij moet doen.”

Zo, dát zijn dus de zorgen van vader.

Michel zit er stil bij. Kijkt vooral naar beneden.
Elke keer als hij iets wil zeggen, neemt zijn vader het woord over.
Langzaam zie ik de patronen ontstaan, en ook de gelatenheid bij Michel. Een soort stilte die groter wordt, elke keer als hij overstemd wordt.

De directe vraag aan mij is:
“Kun jij hem leren om beter te communiceren? Zonder dat ‘uhhh’ en dat ‘zal ik maar zeggen’ in elke zin?”

Sorry, nee. Dat kan ik niet.

Maar — als het goed is — zou ik Michel graag beter leren kennen, als hij dat ook wil natuurlijk.
Misschien heeft hij zelf wel een vraag aan mij, over een tijdje.

Vader kijkt me lang aan, vanonder zijn borstelige wenkbrauwen.
Dan zegt hij:
"Dat is goed. Maar niet te lang, hoor. Ik wil niet dat hij... begeistert wordt."

Begeistert? In de zin van enthousiast?

"Nee, dat hij niets meer kan doen!"
Het klonk licht geïrriteerd.

Oké, daar zal ik rekening mee houden.

We hebben een afspraak gemaakt.
En nu?
Nu zie ik wel waar dit heen gaat.

Het is zo bijzonder hoe dit loopt, dat het mijn nieuwsgierigheid prikkelt. 

Na de afspraak vertel ik verder in Deel 2. Of niet want dan is de afspraak niet doorgegaan.