𝗕𝗲𝘀𝘁𝗮𝗮𝘁 𝗱𝗲 𝗻𝗲𝘂𝗿𝗼𝘁𝘆𝗽𝗶𝘀𝗰𝗵𝗲 𝗺𝗲𝗻𝘀 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝘄𝗲𝗹?

Er is een norm bepaald. De "normale mens".
In de DSM wordt hiermee bedoeld: 𝘨𝘦𝘥𝘳𝘢𝘨 𝘥𝘢𝘵 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘣𝘪𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘮𝘪𝘥𝘥𝘦𝘭𝘥𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘸𝘢𝘵 𝘸𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘨𝘦𝘥𝘳𝘢𝘨 𝘯𝘰𝘦𝘮𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘷𝘪𝘯𝘥𝘵.
Wanneer gedrag afwijkt van die norm, spreken we van neurodivergentie. Alles daarbinnen? Dat noemen we dan "neurotypisch".
Maar wat betekent dat eigenlijk?
Neurotypisch verwijst naar een brein dat neurologisch functioneert 𝗯𝗶𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗱𝗲 𝘀𝘁𝗮𝘁𝗶𝘀𝘁𝗶𝘀𝗰𝗵 𝗴𝗲𝗱𝗲𝗳𝗶𝗻𝗶𝗲𝗲𝗿𝗱𝗲 𝗻𝗼𝗿𝗺. Maar zodra we erkennen dat deze norm een 𝗴𝗲𝗺𝗶𝗱𝗱𝗲𝗹𝗱𝗲 is — en dus per definitie niet één vast iets, maar een 𝘀𝗮𝗺𝗲𝗻𝘀𝗺𝗲𝗹𝘁𝗶𝗻𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝘁𝗮𝗹𝗹𝗼𝘇𝗲 𝘃𝗮𝗿𝗶𝗮𝘁𝗶𝗲𝘀 — wordt het problematisch om te doen alsof er zoiets is als de 𝘯𝘦𝘶𝘳𝘰𝘵𝘺𝘱𝘪𝘴𝘤𝘩𝘦 mens.
Net zoals er geen gemiddeld lichaam bestaat, bestaat er ook geen gemiddeld brein.
Dus wie is dan de neurotypische mens?
Is dat degene die "binnen de marges" valt? Die niet te veel opvalt in gedrag of beleving? Die functioneert zoals de meerderheid — al is dat maar net hoe je de meerderheid definieert? Zou de meerderheid in de Japanse samenleving anders zijn dan die in de Nederlandse samenleving?
Misschien moeten we ophouden met mensen in te delen als 𝘯𝘦𝘶𝘳𝘰𝘵𝘺𝘱𝘪𝘴𝘤𝘩 of 𝑛𝑒𝑢𝑟𝑜𝑑𝑖𝑣𝑒𝑟𝑔𝑒𝑛𝑡, alsof het duidelijke categorieën zijn. Want zelfs binnen neurotypisch functionerende breinen is er ook een wereld aan diversiteit.
En misschien zit daar de kern:
𝗘𝗿 𝗶𝘀 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝘇𝗶𝗷 𝗲𝗻 𝘄𝗶𝗷 — 𝗲𝗿 𝗶𝘀 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗲𝗻 𝗼𝗻𝘀.
De mens is niet binair, niet in gedrag, niet in neurologische functies, niet in zijn ervaring van de wereld.
Laten we dus waken voor het idee dat de term “neurotypisch” een neutrale norm aanduidt. Het is een 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗺𝗼𝗱𝗲𝗹, 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝗶𝗱𝗲𝗻𝘁𝗶𝘁𝗲𝗶𝘁𝘀𝗹𝗮𝗯𝗲𝗹.
En zeker geen scheidslijn.
hashtag#samengeleefdautisme hashtag#autisme hashtag#samenleving
Afbeelding van Freepik