𝐃𝐢𝐭 𝐢𝐬 𝐨𝐨𝐤 𝐣𝐨𝐛𝐜𝐨𝐚𝐜𝐡𝐢𝐧𝐠…

Met mijn kopje koffie kijk ik naar de tuin in herfstkleuren.
De tuin gaat slapen, en we weten: in de lente ontwaakt zij weer.

Vannacht om 3 uur kreeg ik een appje:
"Kunt u een reden bedenken waarom mijn leven zinvol is?"
Ja, ik kan redenen bedenken waarom het leven de moeite waard is om te leven.
Maar kan ík bedenken waarom háár leven zinvol is?

We hebben heen en weer geappt.
Zonder dat ik een concreet antwoord gaf op haar vraag.
Zij gaf woorden aan haar pijn, haar verdriet — aan de afwijzingen die zich opstapelen, aan de intense eenzaamheid die ze elke dag opnieuw doorleeft.
Haar brein dat vertelt dat ze beter niet kan bestaan, dat ze nooit zal worden wie ze wil zijn.
Ik weerleg niets.
Ik spreek haar niet tegen.
Ik bén er — en dat is wat ik nu kan doen.
Ze wordt rustiger. We spreken af dat ik haar straks bel, na de koffie, om 9 uur.

Het is nog geen tijd voor de UWV-gewilde papiertjes: zoekprofiel, werknemersprofiel, arbeidsmarktanalyse.

Eerst koffie.
En zij appte zojuist dat ze iets later is.
De lente begint vandaag.


( 𝑤𝑎𝑎𝑟𝑜𝑚 𝑖𝑘 𝑜𝑚 3𝑢 𝑠`𝑛𝑎𝑐ℎ𝑡𝑠 𝑤𝑎𝑘𝑘𝑒𝑟 𝑏𝑒𝑛? 𝑂𝑝 𝑧𝑒𝑘𝑒𝑟 𝑙𝑒𝑒𝑓𝑡𝑖𝑗𝑑...𝑒𝑛 𝑒𝑒𝑛 𝑔𝑒𝑣𝑜𝑒𝑙 𝑑𝑎𝑡 𝑖𝑘 𝑒𝑣𝑒𝑛 𝑜𝑝 𝑚𝑖𝑗𝑛 𝑡𝑒𝑙𝑒𝑓𝑜𝑜𝑛 𝑚𝑜𝑒𝑠𝑡 𝑘𝑖𝑗𝑘𝑒𝑛 𝑤𝑎𝑡 𝑖𝑘 𝑒𝑖𝑔𝑒𝑛𝑙𝑖𝑗𝑘 𝑛𝑖𝑒𝑡 𝑔𝑒𝑤𝑜𝑜𝑛 𝑏𝑒𝑛 𝑜𝑚 𝑡𝑒 𝑑𝑜𝑒𝑛)
hashtag#jobcoaching hashtag#autisme