Door praktische handvatten naar autonomie in werk én prive.

  𝐃𝐢𝐭 𝐢𝐬 𝐨𝐨𝐤 𝐣𝐨𝐛𝐜𝐨𝐚𝐜𝐡𝐢𝐧𝐠… Met mijn kopje koffie kijk ik naar de tuin in herfstkleuren . De tuin gaat slapen, en we weten: in de lente ontwaakt zij weer. Vannacht om 3 uur kreeg ik een appje: "Kunt u een reden bedenken waarom mijn leven zinvol is?" Ja, ik kan redenen bedenken waarom het leven de moeite waard is om te leven. Maar kan ík bedenken waarom háár leven zinvol is? We hebben heen en weer geappt. Zonder dat ik een concreet antwoord gaf op haar vraag. Zij gaf woorden aan haar pijn, haar verdriet — aan de afwijzingen die zich opstapelen, aan de intense eenzaamheid die ze elke dag opnieuw doorleeft. Haar brein dat vertelt dat ze beter niet kan bestaan, dat ze nooit zal worden wie ze wil zijn. Ik weerleg niets. Ik spreek haar niet tegen. Ik bén er — en dat is wat ik nu kan doen. Ze wordt rustiger. We spreken af dat ik haar straks bel, na de koffie, om 9 uur. Het is nog geen tijd voor de UWV-gewilde papiertjes: zoekprofiel, werknemersprofiel, arbeidsmark...

   Anti-marketing en andere logische onlogica Vandaag tijdens het lopen met de dogs dacht ik aan marketing. Ja, daar moet ik dus ook wat mee. En meteen voel ik irritatie. Want zodra het woord marketing valt, zie ik van die gladde praatjes voor me. Van die trucs. Van die stappenplannen. Daar haak ik meteen op af. Dus ik vroeg me af: bestaat er zoiets als anti-marketing? Blijkt van wel. Tot mijn stomme verbazing. Echt waar — ik ben altijd verbaasd wanneer anderen op hetzelfde idee blijken te zijn gekomen. Zoals bij Walibi. Dan kom ik daar aan en denk ik hé, zijn er hier meer mensen? Alsof ik dacht dat ik de enige zou zijn die dat leuk vond. Oprecht verbaasd. Altijd weer. Maar goed, terug naar het idee. Anti-marketing. Dat spreekt me wel aan. Want ik heb in alles een drang om vooral níét te doen wat anderen doen. Zelfs zo dat mijn zoon vroeger vroeg of we alsjeblieft eens een normaal huis konden nemen. Nou, ik heb toen als oplossing een behangrand halverwege de muur ge...