Heyyyy, we horen bij elkaar! Hoe kunnen ‘doorleefd’ en ‘samengeleefd’ autisme samen een completer beeld geven? Inleiding: In de autismegemeenschap draait veel om ervaringsdeskundigheid van mensen met autisme zelf ( doorleefd autisme ). Een terechte verschuiving na jaren waarin er óver hen werd gesproken in plaats van mét hen. Maar wat als je samenleeft met iemand met autisme? Als partner, ouder of kind? Dan ken je autisme niet van binnenuit, maar wél van héél dichtbij. Dit noem ik samengeleefd autisme – en het is tijd dat ook dit perspectief mee genomen wordt in het begrijpen van autisme en de impact die het heeft op iemands leven. Wat is ‘samengeleefd autisme’ en waarom is het essentieel? Samengeleefd autisme betekent dat je samenleeft met iemand met autisme, als partner, ouder of kind. Vroeger waren het juist deze ouders die de stem vormden binnen autismeorganisaties. Ze zochten steun bij elkaar, maar verbonden zich ook aan wetenschappers die autisme als een ziekte zage...
Posts
𝑲𝒓𝒖𝒊𝒔𝒑𝒖𝒏𝒕 𝒆𝒓𝒗𝒂𝒓𝒊𝒏𝒈𝒆𝒏 𝒎𝒆𝒕 𝒂𝒖𝒕𝒊𝒔𝒎𝒆. Autismeweek 2025 In samenwerking met Karin Simonis-Wigbels en Maarten van den Driest doe ik met enthousiasme mee aan het Kruispunt Ervaringen Autisme. We gaan van start midden in de hashtag # Autismeweek . Ben jij er online bij op 2 april? . 𝐖𝐚𝐭 𝐠𝐚𝐚𝐧 𝐰𝐞 𝐝𝐨𝐞𝐧? Luisteren. We doen het anders dan de rest. Geen webinar, geen cursus, sturing, begeleiding of andere manieren om je te vertellen hoe het allemaal moet. We gaan luisteren vanuit aanvaarding naar ieders perspectief. Elke ervaring wordt erkend. Soms zal dat schuren. Dat is okay. 𝑺𝒂𝒎𝒆𝒏 𝒈𝒆𝒍𝒆𝒆𝒇𝒅 𝒂𝒖𝒕𝒊𝒔𝒎𝒆 is een term bedacht door Maddy Meijer. Karin, Maarten en ik vertellen ons perspectief, respectievelijk als ouder, als partner en als vriendin. Daarna is de beurt aan jou. 𝐃𝐨𝐞 𝐣𝐞 𝐦𝐞𝐞? Kruispunt Ervaringen Autisme is een open Zoom-gesprek. Je hoeft niet in te loggen of je van tevoren in te schrijven. Datum: 2 april 2025 Tijd...
Jij kan dat wel. Een medewerker loopt steeds vast in zijn werk. Lange tijd maskeert hij dit door eindeloos door te werken—avonden, weekenden. Tot hij toch om hulp vraagt. "Hoezo, kan je dat niet?" Hij kan haarfijn uitleggen wat er moet gebeuren, een onderzoekplan opstellen, de juiste volgorde bepalen. Dáár zit het probleem niet. Maar inschatten hoeveel tijd iets kost? Dat lukt hem niet. Hij is óf veel te optimistisch ( "dat doen we wel even in drie dagen" ) óf hij heeft er domweg geen idee bij. Het enige wat hij nodig heeft? Een collega die voor hem de tijdlijn maakt. Dat is toch samenwerken? Gebruik maken van elkaars talenten? Maar in plaats van steun krijgt hij ongeloof. "Ik kan me niet voorstellen dat je dat niet kan!" Maar als jíj het je niet kan voorstellen, betekent dat dan dat het niet waar is? Wat heb jij nodig om hem gewoon te geloven? Nou het is lastig te begrijpen. Hij is onze specialist. Maar nu ik terugdenk aan onze gezamenlijk...
𝒁𝒊𝒆 𝒋𝒆 𝒆𝒆𝒏 𝒎𝒆𝒅𝒆𝒘𝒆𝒓𝒌𝒆𝒓 𝒘𝒐𝒓𝒔𝒕𝒆𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝒌𝒐𝒎 𝒋𝒆 𝒆𝒓 𝒔𝒂𝒎𝒆𝒏 𝒏𝒊𝒆𝒕 𝒖𝒊𝒕? Misschien loopt iemand in je team vast, meldt hij of zij zich vaker ziek, of blijft de communicatie moeizaam ondanks eerdere gesprekken. Dat kan frustrerend zijn – voor alle betrokkenen. Voor medewerkers met (een vermoeden van) autisme kunnen ogenschijnlijk kleine uitdagingen groot aanvoelen. En zonder de juiste ondersteuning stapelen de problemen zich in de persoon op wat zich kan uiten in werk niet op tijd afronden, boos weg lopen uit vergaderingen, te laat komen en er vermoeid uitzien. Hoe kan een gespecialiseerde jobcoach helpen? *Inzicht geven in wat de medewerker écht nodig heeft om goed te functioneren. *Begeleiding bieden op het gebied van communicatie en samenwerking. *Helpen bij stressmanagement, energiebalans en prioriteiten stellen. *Structuur aanbrengen, zodat de medewerker weer grip krijgt op de werkdag. Met de juiste begeleiding kan iemand niet alleen beter ...
𝙒𝙖𝙩 𝙖𝙡𝙨 𝙝𝙖𝙧𝙙𝙚𝙧 𝙬𝙚𝙧𝙠𝙚𝙣 𝙜𝙚𝙚𝙣 𝙫𝙖𝙡𝙠𝙪𝙞𝙡 𝙞𝙨, 𝙢𝙖𝙖𝙧 𝙚𝙚𝙣 𝙗𝙧𝙖𝙣𝙙𝙨𝙩𝙤𝙛? In alle jaren dat we met elkaar in gesprek zijn – eerst als klant, later als sparringpartners – kwam één thema steeds terug: harder werken als copingmechanisme. En als dat niet genoeg was? Nog harder werken. Het is een bekende strategie, zeker bij mensen met autisme. In retrospectief besef ik dat juist die kennis mij dreef om van harder werken naar efficiënter werken te willen gaan. Hij zag dat ook. Het moest anders, vonden we. Maar na vele, vele gesprekken en een filosofiecursus die me leerde om opnieuw te kijken, kwam er ineens een ander inzicht. Wat als harder werken voor hém geen overlevingsmechanisme was, maar een bron van energie? Toen ik dit hardop uitsprak, viel hij stil. Even maar. Toen: "𝘑𝘢, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘩𝘦𝘵 𝘰𝘰𝘬! 𝘐𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘰𝘰𝘪𝘵 𝘻𝘰 𝘨𝘦𝘻𝘪𝘦𝘯 𝘰𝘧 𝘻𝘰 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘸𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘣𝘳𝘦𝘯𝘨𝘦𝘯. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘱𝘳...
…𝙚𝙣 𝙙𝙚 𝙘𝙤𝙢𝙢𝙪𝙣𝙞𝙘𝙖𝙩𝙞𝙚 𝙡𝙤𝙤𝙥𝙩 𝙤𝙤𝙠 𝙨𝙩𝙧𝙤𝙚𝙛. Vaak is mijn eerste contact met de werkgever. Er zijn oprechte zorgen over de medewerker. "We zien dat er onvoldoende declarabele uren worden geschreven, terwijl hij altijd druk aan het werk is. We krijgen er gewoon de vinger niet achter wat er nu eigenlijk aan de hand is, en de communicatie loopt ook stroef." Uitleg van de werknemer: "Ik heb onvoldoende projecten om uren op weg te schrijven. De afspraak is dat we maar een bepaald percentage van onze tijd mogen boeken op andere sub-posten. Daar houd ik mij aan." Wat is de afspraak wanneer je nog ruimte hebt voor projecten? "Dat communiceren we in het team, maar ik ben daar heel voorzichtig mee. Ik heb geleerd dat als je dat aangeeft, je meteen een berg extra werk over je heen krijgt." Heb jij een idee hoe dit anders kan? Wel communiceren dat je ruimte hebt maar niet dat je dan meteen overladen wordt met werk? "Ja daar heb ik o...
𝑫𝒊𝒕 𝒉𝒆𝒆𝒇𝒕 𝒎𝒆 𝒎𝒊𝒋𝒏 𝒃𝒂𝒂𝒏 𝒈𝒆𝒌𝒐𝒔𝒕. 𝑀𝑖𝑗𝑛 𝑚𝑎𝑛𝑎𝑔𝑒𝑟 𝑧𝑎𝑔 𝑚𝑒 𝑔𝑒𝑒𝑛 𝑠𝑡𝑒𝑟𝑘𝑒 𝑝𝑒𝑟𝑠𝑜𝑜𝑛𝑙𝑖𝑗𝑘ℎ𝑒𝑖𝑑 𝑤𝑜𝑟𝑑𝑒𝑛. In elke loopbaan zijn er periodes waarin ontwikkeling geen prioriteit heeft. En dat zou oké moeten zijn. Toch zie ik dat dit in veel organisaties nog steeds niet vanzelfsprekend is. Ik sprak onlangs iemand die dit aan den lijve ondervond. Tijdens beoordelingsgesprekken werd steeds gezegd: "Kom eens uit je schulp, laat je meer zien." Maar deze persoon wás er al. Het werk werd goed gedaan, de verwachtingen werden waargemaakt. Toch werd dat niet als genoeg gezien. Wat ontbrak, was begrip voor het grotere plaatje. Wanneer je een jong gezin hebt en je samen met je partner elke dag puzzelt om thuis alles draaiende te houden, dan is het soms gewoon niet de juiste tijd om extra te investeren in je carrière. En dat zou bespreekbaar moeten zijn. Werkgevers spelen hierin een cruciale rol. In plaats van te pushen op ontwikkeling, k...
𝑶𝒎𝒅𝒂𝒕 𝒋𝒆 𝒗𝒐𝒍𝒌𝒔 𝒃𝒆𝒏𝒕! In een evaluatiegesprek met mijn jobcoach-kandidaat stel ik de vraag: Hoe heb je ons contact en de communicatie ervaren? Zijn antwoord: "Ik vind het makkelijk om met je te praten, omdat je 𝑣𝑜𝑙𝑘𝑠 bent." 𝑣𝑜𝑙𝑘𝑠? Daar moest ik even over nadenken. Ik denk bij ‘𝑣𝑜𝑙𝑘𝑠’ meteen aan de Pijp in Amsterdam, maar om geen aannames te doen, vraag ik door: "Wat betekent 𝑣𝑜𝑙𝑘𝑠 voor jou?" Zijn reactie: "Je bent gewoon normaal om mee te praten." En dat is het dus. Geen poespas, geen ingewikkeld coach gedoe. Gewoon normaal. Hoe mooi is het als je in je werk en in contact met anderen gewoon jezelf kunt zijn? Dat een gesprek voelt alsof je met iemand praat, niet tegen iemand. Laten we het simpel houden. 𝗚𝗲𝘄𝗼𝗼𝗻 𝗻𝗼𝗿𝗺𝗮𝗮𝗹.
𝑽𝒂𝒏𝒅𝒂𝒂𝒈 𝒘𝒂𝒔 𝒊𝒌 𝒆𝒄𝒉𝒕 𝒃𝒍𝒊𝒋 𝒎𝒆𝒕 𝑼𝑾𝑽. Ik vergezelde mijn jobcoach-kandidaat bij het WIA-gesprek met de verzekeringsarts. Zo fijn wanneer blijkt dat de arts zich goed heeft ingelezen, waardoor onnodige vragen achterwege blijven. Ze stelde haar vragen zo concreet mogelijk, en ik kon mijn kandidaat helpen de juiste woorden te vinden. ( meestal mag ik niets zeggen omdat ze de kandidaat zelf willen laten vertellen) Het gesprek verliep prettig, maar kostte mijn kandidaat toch veel energie. Gelukkig kon hij even op de gang pauzeren. Al die vragen, het bedenken van voorbeelden, en tegelijkertijd moeten uitleggen dat hij geen vertrouwen meer heeft in mensen... Dat is zwaar. De verzekeringsarts was betrokken, niet betuttelend, en toonde oprechte medeleven. Ze zag en hoorde de kandidaat echt voor wie hij is. Ze begreep goed dat hij tijd nodig heeft – tijd om verder te herstellen en uiteindelijk weer zijn plek in de maatschappij te vinden. Zoals de kandidaat zegt: "som...